Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ


Χαιρέτα τονε το πεζό
όντε καβαλικέψεις
για να σε χαιρετά και αυτός
όντε θα ξεπεζέψεις

Όπως είχα γράψει σε προγενέστερο άρθρο μου ότι για μένα μελισσοκομία σημαίνει 3 πράγματα. ΥΓΕΙΑ – ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ – ΤΡΟΦΗ (νέκταρ όχι ζάχαρη).
Εάν με ρωτούσε κάποιος ποιο θεωρώ πρώτο, ειλικρινά μετά από σχεδόν 3 δεκαετίες επαγγελματικής μελισσοκομίας δεν θα μπορούσα να απαντήσω.
Φέτος η χρονιά ξεκίνησε από την άνοιξη μέχρι πριν ένα μήνα πολύ χάλια. Υγιή μελίσσια με καινούργιες βασίλισσες ελλείψη γύρης και νέκταρος δεν αναπτύχθηκαν πλήρως. Φθάνοντας ο Σεπτέμβριος τα μελίσσια τον περισσοτέρων συναδέλφων είχαν εξασθενήσει δραματικά. Εδώ λοιπόν έρχεται η Nosema Cerenae. Πολύ συνάδελφοι βλέποντας τα μελίσσια να χάνουν απότομα πληθυσμούς άρχισαν να ψάχνουν τι φταίει. Μετά από αναλύσεις διαφόρων εργαστηρίων διαπιστώθηκε η ασθένεια.
Συνάδελφοι η ασθένεια ήταν η αφορμή να χαθούν τόσα μελίσσια.
Τα αίτια είναι άλλα:
Βασικότερο όλων ήταν η έλλειψη γύρης και νέκταρος, που είχε σαν αποτέλεσμα την εξασθένηση των μελισσών. Εάν τα μελίσσια ήταν δυνατά με καινούργιους πληθυσμούς θα αντιμετώπιζαν την ασθένεια με σχετικά πολύ μικρές απώλειες.
Και το λέω αυτό όπως και ότι άλλο αναφέρω στις αναρτήσεις μου, από προσωπικές διαπιστώσεις, όχι μου είπανε, άκουσα, ή υποθέτω.
Δουλεύω 8 μεγάλα μελισσοκομία τώρα το φθινόπωρο σε όλο τον νομό Χανίων.
Τα μελίσσια μου όταν τρυγήθηκαν στο πρώιμο θυμάρι και διαπίστωσα ότι δεν αντέχουν για όψιμα θυμάρια, τα έβγαλα από τα θυμάρια και προσπάθησα να τα βοηθήσω, να ανασυγκροτηθούν με ζυμάρια και γυρεόπιτες. Λίγο η γύρες από ακονιζιά, μετά η χαρουπιά, κρατήθηκαν και ανανέωσαν τους πληθυσμούς τους σχεδόν με μηδενικές απώλειες. Μετά ήρθαν οι έντονες βροχές στα μέσα Οκτωβρίου όπου άλλαξαν τα πάντα. Τα βουνά πήραν άλλο χρώμα η γη μύρισε. Τα μελίσσια άρχισαν αρχές Νοεμβρίου με τόσες ηλιόλουστες μέρες να δουλεύουν τόσο καλά που χρόνια τώρα έχω να δώ τόσο καλό φθινόπωρο. Το ρείκι και η κουμαριά έδωσαν και ακόμα δίδουν απεριόριστη γύρη και νέκταρ. Σχεδόν όλα τα μελίσσια μου συμπλήρωσαν και αρκετά πήραν πατώματα. Όλα έχτισαν 2 – 3 κηρύθρες. Και για του λόγου το αληθές παραθέτω και μερικές φωτογραφίες από τα μελισσοκομία μου.





Θεωρώ στα δικά μου μέρη ότι το φθινοπωρινό ρείκι και η κουμαριά είναι η δυνατότερη ανθοφορία που κάνει τέλεια μελίσσια.
Συνάδελφοι τα μελίσσια μας είναι μια κοινωνία που  κουράζεται – διψάει – πεινάει – αρρωσταίνει, δεν είναι μηχανές. Πρέπει να τα ακούμε και να ζητάμε από αυτά να μας δώσουν αυτά που μπορούν. Θα ζητούσαμε ποτέ από τα παιδιά μας, την γυναίκα μας, τους συγγενείς, τους φίλους μας να κάνουν κάτι πέρα των δυνατοτήτων τους. Τότε γιατί το απαιτούμε από τα μελίσσια μας. Όταν απαιτούμε ενώ βλέπουμε ότι δεν ανανεώνουν πληθυσμούς, 2 τρύγους στο θυμάρι και καπάκι πάμε πεύκο για να πάρουμε και 3ο  τρύγο, τότε τα μελίσσια πώς να αντέξουν. Οι εποχές που τα κάναμε αυτά έχουν φύγει προπολού. Πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες να αλλάξουμε εμείς πρώτοι φιλοσοφία και να εφαρμόσουμε άλλους μελισσοκομικούς χειρισμούς.

Λευτέρης Μαραγκουδάκης